Poskromienie małego złośnika wcale nie musi być trudne

Poskromienie małego złośnika wcale nie musi być trudne

Nie zaryzykuję dużo jeśli założę się, że nie raz byliście w sytuacji kiedy czuliście, że totalnie tracicie kontrolę kiedy wasze dziecko było niegrzeczne i agresywne. W obliczu bezradności nad zachowaniem swojego malucha przychodziło przekonanie, że nie radzicie sobie z rodzicielstwem, jesteście beznadziejni i rośnie wam pod dachem młody terrorysta 🙂 W tym momencie warto skupić się nie na tym dlaczego czasem macie problem, żeby uspokoić dziecko tylko co zrobić, żeby zacząć sobie z tym radzić. Pierwszą rzeczą nad jaką należy się zastanowić jest to jaki przykład dajesz swojemu dziecku, jak reagujesz w stresujących sytuacjach, jak radzisz sobie z problemami, co mówisz i co robisz. Pamiętajmy, że dzieci są doskonałymi obserwatorami i zwyczajnie w świecie naśladują wzorce, które otrzymują w domu (niestety nie tylko te). Niektórzy rodzice mogą mieć problem z nadmierną nerwowością, szybko popadają w złość co niestety tylko pogłębia sytuację, ponieważ uczą dziecko, że agresja jest sposobem rozwiązywania problemów. W rezultacie dziecko nie może nauczyć się zachowywać inaczej- będzie traciło kontrolę i będzie agresywne. Z drugiej strony mamy też biernych rodziców, których dzieci również mogą być agresywne, ponieważ nie reagują oni odpowiednio na ich złe zachowania. Niemniej jednak możesz być spokojnym, cichym człowiekiem, ale przy tym efektywnym rodzicem- te dwie kwestie nie wykluczają się wzajemnie. Musisz jednak pamiętać, aby mieć autorytet u dziecka i umieć jasno wyznaczać granice. Jeśli jesteś rodzicem, który nieodpowiednio reaguje na zachowania swojego dziecka, możesz to zmienić. Zdaj sobie jednak sprawę, że rezultaty nie będą widoczne od razu, jest to praca której efekty wymagają czasu. To w jaki sposób reagujesz nie klasyfikuje Cię jako ‘dobrego’ czy ‘złego’ rodzica, może jedynie oznaczać, że jesteś częścią problemu, a zatem możesz być częścią jego rozwiązania. Nie ma idealnych rodziców, każdy z nas uczy się całe życie. Najważniejsze, że umiesz zdiagnozować problem i podejmujesz działania, aby szybko naprawić błędy. Jeśli Twoje dziecko jest nieznośne i agresywne, to nie Twoja wina, ale Twoją rolą jest nauczyć je, jak zacząć zachowywać się inaczej.

Prawdą jest, że rzucanie zabawkami, gryzienie czy inne niegrzeczne zachowania są normalną częścią rozwoju każdego dziecka. Pojawiające się umiejętności językowe, chęć bycia samodzielnym i kontroli sytuacji sprawiają, że dzieci zaczynają wykorzystywać swoją coraz to większą sprawność fizyczną. Oczywiście, nie oznacza to, że powinieneś to ignorować. Upewnij się, że Twoje dziecko wie, że agresywne zachowania są niedopuszczalne i pokaż mu inne sposoby wyrażania swoich uczuć. To jak będziesz radzić sobie z agresją Twojego dziecka, może zmieniać się z jego wiekiem, z kolejnymi etapami jego rozwoju. Poniżej przedstawiam kilka wskazówek, które mam nadzieję- pomogą w tym czasami ciężkim temacie. To o czym wspominałam już wyżej- zachowaj spokój i zimną krew, za żadne skarby nie daj się ponieść emocjom. Krzyk, klapsy (o zgrozo) czy tłumaczenie dziecku, że jest niegrzeczne nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Wręcz przeciwnie, takie zachowanie sprawi, że Twój maluch będzie tylko jeszcze bardziej zdenerwowany i wracamy do punktu wyjścia- dajesz przykład. Pokazując, że nie dasz się wyprowadzić z równowagi, pomagasz dziecku kontrolować także jego emocje. Reaguj od razu na niewłaściwe zachowanie. Zabierz dziecko na minutę lub dwie, aby mogło się uspokoić, zostaw je np. w drugim pokoju, w cichym miejscu (mając na oku).  Po chwili dziecko zrozumie konsekwencje takiego zachowania- że ugryzienie czy uderzenie rówieśnika jest równoznaczne z zakończeniem zabawy. Kluczem do sukcesu jest konsekwencja w działaniu. Nie pozwól sobie raz na ignorowanie agresji swojego dziecka, a innego dnia na reagowanie krzykiem. Bez względu na to gdzie jesteś i co robisz, postępuj zawsze tak samo, aby dziecko zapamiętało konsekwencje nieodpowiednego zachowania. Załóżmy, że dziecko nagminnie bije swoje rodzeństwo. Przykładem odpowiedzi rodzica na takie zachowanie jest użycie słów ‘Robisz bratu/siostrze krzywdę. Potrzebujesz czasu, żeby się uspokoić i ochłonąć’. Zabierasz dziecko z miejsca zabaw i zostawiasz samo na krótki czas. Stosuj logiczne konsekwencjezłego zachowania. Gdy podczas zabawy na placu zabaw Twój maluch zacznie rzucać piłką w dzieci, zabierz go. Usiądźcie razem i obserwujcie jak pozostałe dzieci dalej się bawią. Wyjaśnij wówczas, że będzie mogło wrócić, gdy będzie gotowe dołączyć do zabawy nie przeszkadzając innym dzieciom. Unikaj długich wykładów- dziecko i tak nie jest w stanie wyobrazić sobie siebie na miejscu innego dziecka lub zmienić swojego postępowania w oparciu o słowa. Potrafi natomiast zrozumieć konsekwencje.

Pochwalaj dobre zachowanie.Skupiaj większą uwagę na dobrym zachowaniu dziecka, niż kiedy jest niegrzeczne np. kiedy prosi, żeby pobujać się na huśtawce, która akurat jest zajęta, zamiast spychać z niej dziecko. Pochwal je słowami ‘Bardzo ładnie, że pytasz czy możesz się zamienić z kolegą’. Z czasem uświadomi sobie jak wielką moc mają jego słowa. Ucz alternatywnego zachowania. Poczekaj, aż Twój maluch się uspokoi i zapytaj co się stało, że tak się zachował, zapytaj czy potrafi wyjaśnić co wywołało taki wybuch. Podkreśl (krótko!), że to naturalne, że czasem mamy złe uczucia, ale nie można ich pokazywać kopiąc, gryząc czy bijąc inne dzieci. Zachęć dziecko do innego reagowania, do używania słów, aby wyrazić co czuje bądź poproszenia o pomoc osoby dorosłej. Zachęć je także do przeprosin. Organizuj dziecku aktywnie czas. Zdarza się, że dzieci które nie mają możliwości wyładowania energii, zaczynają rozrabiać w domu i wprowadzają istny terror. Jeśli Twoje dziecko jest wulkanem, spędzaj z nim więcej czasu na zabawach ruchowych na świeżym powietrzu. Odpowiedni dobór bajek. Kreskówki czy gry, nawet te przeznaczone dla małych dzieci, mogą zawierać sceny w których obserwujemy krzyki, groźby, popychanie czy nawet bicie. Badania sugerują, że nadmierne oglądanie telewizji może przyczyniać się do problemów rozwojowych związanych z zachowaniem dzieci, w tym także negatywnego wpływu na rozwój społeczny i emocjonalny. Amerykańska Akademia Pediatrii nie zaleca telewizji, telefonów, komputerów i tabletów dla dzieci poniżej 18 miesiąca życia. Po tym okresie ograniczaj czas spędzony przez telewizją do maksymalnie godziny dziennie, wybieraj materiały wysokie jakości, odpowiednie do wieku dziecka. Sprawdź materiał zanim włączysz go dziecku- czy nie ma tam agresywnego zachowania, w jaki sposób bohaterowie rozwiązują konflikty, jakiego słownictwa używają itp. Powiedzmy sobie szczerze: stawanie się skutecznym rodzicem i zmiana związanych z tym zachowań, może okazać się długim i żmudnym procesem. Bądźcie otwarci na różne pomysły i sposoby postępowania. Sami wyczujecie na co najlepiej reaguje wasze dziecko i jakie zachowania przynoszą pożądane efekty. Najważniejsze- nie zniechęcajcie się. Wszystko może się zmienić w każdej chwili, w każdym momencie. Zobaczycie jak niesamowitym doświadczeniem będzie obserwowanie pierwszych efektów waszej ciężkiej pracy, kiedy poczujecie, że jesteście coraz bardziej efektywnymi rodzicami. I chociaż Twoje dziecko nie będzie Ci za to dziękować, zobaczysz jego pozytywne zachowania, które pomagałeś mu rozwijać i to właśnie będzie największa nagroda dla wszystkich.